Lang leve de appelpannenkoek

Een weekendje Zeeland met buitenlandse vrienden: daar hoort Nederlandse culinaire traditie bij. Behalve een nieuwe haring is dat natuurlijk ook de pannenkoek. Logisch dus dat we in het pittoreske Burgh Haamstede op zoek gingen naar een pannenkoekenrestaurant. En dat bleek - hoe idyllisch!- in de molen te zitten. De keuze was natuurlijk enorm, zoals in zo vele pannenkoekenhuizen. Van Italiaanse tot Mexicaanse pannenkoek en van pannenkoek met ragout tot pannenkoek met Griekse salade. Maar al die bijna pizza-achtige pannenkoeken kunnen mij niet bekoren. Geef mij maar een simpele spek- of appelpannenkoek. Zo zijn pannenkoeken bedoeld. De appelpannenkoek die ik dit weekend at, ga ik zeker ook thuis maken. Je proefde het heerlijke meergranen pannenkoekenmeel van de molen (ik heb nog een zak gekocht en meegenomen voor thuis). Heel wat anders dan de standaardsmaak die in de supermarkt te koop is. Door het deeg waren piepkleine blokjes appel gedaan. Het was vast een goudrenet, want de appelstukjes bleven heel tijdens het bakken en smaakten friszuur. Juist door die kleine blokjes appel (met een beetje kaneel) smaakte het vooral heel erg lekker. Alleen een beetje witte basterdsuiker en een klontje echte roomboter er over...... Ik ga maar wat extra verse eieren in huis halen, om dit thuis te evenaren.