Genot kan soms ontaarden in geworstel.

Zoals het drinken van een glas wijn. Daar is niks mis mee, integendeel zelfs, maar de aanbeveling om matig te drinken (1 glas per dag voor dames, 2 glazen voor heren en liefst nog 2 alcoholvrije dagen per week), daar zit ‘m de kneep. Steeds meer mensen overschrijden die matige aanbeveling geregeld. Ik ook. We drinken elke dag. We drinken dan met gemak drie of vier glazen. We beginnen als de vijf in de klok zit (of soms al bij de lunch). En we vinden drinken volkomen vanzelfsprekend. Ongezellig als je niet meedrinkt.

Totdat het geworstel begint. Bijvoorbeeld met de weegschaal, want alcohol heeft een venijnig drievoudig vermenigvuldigend effect: het levert veel calorieën, je krijgt er trek van en je verliest je remmingen, zodat je jezelf ineens ziet graaien in de schaal met borrelnoten of met een dikke homp kaas in je handen.

Het geworstel begint ook als je merkt dat je het zonder alcohol niet meer leuk vindt. Dat je de dag niet meer gezellig vindt zonder drank. Of dat je je vrienden niet meer gezellig vindt zonder drank. Of dat ze jou niet meer gezellig vinden zonder drank.

Het geworstel begint ook als de smoezen zich aandienen. Als je vindt dat je het gewoon verdient, dat koude pilsje. Of als je zonder slaapmutsje niet meer lekker kan slapen. Het is te gek voor woorden, maar het is wel waar: je bent verslaafd.

Nou ja, verslaafd? Je bent toch nooit dronken? Je hebt toch zat vrienden die veel meer drinken dan jij? Je zou toch met gemak zonder kunnen?

O ja?

De ‘homo alcoholicus’, zo kopte de Volkskrant in een bijlage van juli 2011. Ik ga ook maar eens wat beter mijn glazen tellen. En een paar drankloze dagen per week instellen. Ontproost!