Na deze column zal iedere culi zich van mij afwenden, mij ontvrienden en beschimpen, maar dat geeft niet. Het moet er gewoon eens uit.

Goed. Daar komt het.

Ik geef niks om keukenmessen. Ik word niet warm of koud van kinky messenblokken, van oestermessen, van wetstalen of loeischerp Japans staal. Ik bezoek niet likkebaardend kookwinkels. Sterker nog, ik vind het meeste dat daar verkocht word tamelijk overbodig, schokkend duur en soms zelfs ronduit lachwekkend.

Ik doe in de keuken dus eigenlijk alles met de kaasschaaf. En oké, een aardappelmesje en een pollepel. Maar dat is het dan wel.

Mijn kaasschaaf en ik, wij zijn onafscheidelijk. Zij is ook zo veelzijdig! Ik schil er wortelen, asperges en pompoen mee, ik rasp dunne plakjes komkommer, courgette en kaas, ik schep en presenteer er appeltaart mee, ik snij de lasagne, ik keer omeletten om in de koekenpan, ik plet koekjesdeeg en ja hoor: als het zo uitkomt, roer ik er ook mee in de pan.

Waarom investeren in dure keukengadgets als de kaasschaaf er is? Zij is nederig, behulpzaam, goedkoop en veelzijdig. Heel Hollands ja. Maar wat geeft dat.

Elke euro die ik niet uitgeef in de kookwinkel, besteed ik aan echt lekker eten, aan boeken, schoenen en vakanties. Daar ben ik mijn kaasschaaf heel dankbaar voor. Ze mag mee op reis dit jaar.