Toon mij uw winkelwagen en ik zeg u wie u bent.

Volgeladen met frisdrank, bier, slagroomtaart, chips en spekkies? Je komt gehaast uit het werk en je kind is morgen jarig.

Een kar met fruit, groenten, verse gemberwortel, kokosmelk en chiazaadjes? Een smoothiejunk, die op zoek is naar de eeuwige jeugd. Ligt er kip, wortel, prei in het mandje; dan heeft de buurvrouw griep. En is de kar volgeladen met biologisch vlees, seizoensgroenten, Griekse yoghurt, olijfolie en gedroogd fruit? Dat zou wel eens een PuurGezonde aanhanger kunnen zijn.

Misschien ligt het aan mijn nogal heftig aangeboren nieuwsgierigheid. Maar ik check in de supermarkt dus altijd de inhoud van winkelwagens en mandjes, en verzin daar mijn verhalen bij. Als een SupermarktSherlock zie ik aan de karretjes dat er koekjes worden gebakken, dat er voetbal gekeken gaat worden met vrienden, dat er dit weekend een nieuw Ottolenghireceptwordt uitgeprobeerd of dat er sprake is van een verloren liefde.

Over de liefde gesproken: de supermarkt (of de markt, of de natuurvoedingswinkel) lijkt me een uitgelezen plek om een nieuwe geliefde te ontmoeten. Misschien kan 's lands grootste grootgrutter eens bonuskaarten aan mekaar koppelen. Mensen in hetzelfde postcodegebied, die allebei dol zijn biologische spruitjes en extra pure chocolade met hazelnoten: dat lijkt me wel een match. Of die twee mensen uit dezelfde buurt die op vrijdagavond hun sneue diepvriespizza's toch dapper opleuken met rucola: bingo.

Zelf zou ik best kunnen vallen voor een vent met biologische runderlappen, knoflook, rode wijn en pastinaken in zijn mandje. De liefde gaat toch door de maag? Nou dan.

Weg met de datingsites, lang leve de supermarkt.