Goed nieuws voor werkzoekenden, studenten, alleenstaande ouders, chronisch zieken, oude van dagen en wie het nog meer niet al te breed heeft in deze crisistijd: er is een supermarktoorlog gaande en dat drukt de prijs van je dagelijks eten. De ene supermarkt heeft de prijs van ruim 1.000 producten verlaagd (wat meer is dan het lijkt, gezien het grote aantal producten dat tegenwoordig in de schappen ligt). Een andere supermarkt garandeert de laagste prijs (tenminste als je kunt aantonen dat het elders goedkoper is, waar je een hele dagtaak aan kunt hebben).
Hoe hard de crisis ook heeft toegeslagen en hoe lang de crisis ook voortduurt, ik word niet blij van de kiloknallers, prijsverlagingen en aanbiedingen die me om de oren vliegen. Alle waar is naar zijn geld. Hoe kunnen we verwachten dat er mooie, pure producten in de supermarkt liggen, die met passie zijn gemaakt, als het alleen maar zo goedkoop mogelijk moet zijn.
Natuurlijk, als je moet bezuinigen, dan zijn de dagelijkse boodschappen een gemakkelijk slachtoffer. Het zijn zo’n beetje de enige uitgaven die structureel en duidelijk zichtbaar zijn. Wat kost een brood, een pak melk of een doos eieren? Iedereen die het niet al te breed heeft, weet het precies. En wie voor het schap door de bomen het bos niet ziet, selecteert vaak op de prijs. Geen wonder dat we denken veel geld aan ons dagelijks eten uit te geven. Maar waar we in 1969 nog bijna een kwart van onze uitgaven kwijt waren aan eten, is dat tegenwoordig nog geen 10%. We geven meer geld uit aan huis en haard en niet te vergeten de auto. Die uitgaven worden echter onzichtbaar automatisch afgeschreven. Dat merk je niet direct in je portemonnee . Dat het ook zoden aan de dijk zet de verwarming een graadje lager te zetten en vaker de fiets te nemen, komt nauwelijks op in het besparende brein.
Supermarktketens zijn ware dictatoren. Ze verdienen geen cent minder door alle prijsverlagingen, die rücksichtslos worden verhaald op de producent. Arme boeren. Ze willen ons wel mooie producten voorschotelen, maar krijgen daar niet de tijd en het geld voor. Arme gezondheid. De goedkoopste producten zijn vaak juist de minst gezonde. Arme smaakpapillen, die hunkeren om echt eten. Deze supermarktoorlog kent alleen verliezers. Tenzij we allemaal anders gaan bezuinigen. Hoe? Gewoon minder kopen. Minder eten is in deze tijd van uitdijend overgewicht helemaal geen slecht idee. En dan vooral niet bezuinigen op de kwaliteit. Dus kiezen voor een goed stuk vlees, smakelijke groenten en ambachtelijk brood. De prijs die pure producten verdienen zonder blikken of blozen betalen. Kortom: minder voor meer.
