De natuur draait haar eeuwige ronden rond de zon, maar eetjournalisten kunnen er ook wat van. In hun vaste jaarcyclus schrijven ze over afvallen (januari), stamppotten (februari) tot salades (mei), barbecueën (augustus) en dan naar vitamines (als de ”r” weer in de maand zit). In januari start het schrijfcircus weer vrolijk van voren af aan. En voor de kleine gaten tussendoor? Dan is er altijd wel plek voor een ‘geinig’ stuk over het eten van insecten.
Er gaan immers geen twee maanden voorbij of er staat wel een stuk over meelwormen en sprinkhanen in de krant. Over insecten op de pizza, insecten tegen hoge bloeddruk en dat het zo goed is voor het milieu. De insteek van deze artikelen is altijd hetzelfde. Argument 1: westerse mensen vinden insecten eten eng maar ze zijn echt niet eng. Argument 2: in verre landen zijn insecten een delicatesse. Argument 3: insecten zijn milieuvriendelijk te telen. En argument 4: ze bevatten veel eiwit en zijn nog goed voor je ook.
Ja, ja, nu weet ik het wel, dames en heren van de schrijvende eetpers! Tijd voor actie! En dan niet van jullie, maar van de boeren, slagers en voedingsindustrie . Als iedereen vindt dat meelwormen een volwaardig alternatief zijn voor rundergehakt, wacht dan niet langer en doe daar dan wat mee. Verwerk die meelwormen door de leverworst, stop wat knapperige mieren in de loempia’s en priegel wat rupsenvlees door de kippenragout. Oproer zal uitblijven, want veel mensen interesseert het geen biet waar hun eten vandaan komt of wat erin zit. Is er ooit opstand uitgebroken over de rode kleurstof afkomstig van schildluizen of over het ingespoten water in de kipfilet? Nou dan.
Insecten eten: prima plan, maar alsjeblieft, schrijf er niet meer over. Het is tenslotte alweer bijna februari en dus tijd voor de stamppot. Met gerookte krekel.
