Het steile straatje in Istanbul stond werkelijk tjokvol gedekte tafels. Aan iedere tafel zaten mensen, op iedere tafel stond brood, salades, flessen water en borden soep. Toch at er niemand. Pas toen de luidsprekers van de dichtbijstaande moskee hun gezang rondtoeterden, werd de vasten gebroken en kon de maaltijd beginnen.
Wij waren lukraak aangeschoven bij een vrije plek, aan een tafel met twee mannen. Twee politiemannen, zo bleek al gauw uit ons geanimeerde gesprek, dat werd gevoerd in Duits, Engels, Turks en in gebarentaal. Gulzig dronken de agenten volle glazen water en aten ze hun dadels en linzensoep. Gul deelden ze daarna hun lekkerste stukjes vlees, de dikke yoghurt en salades met ons. Iedereen was vrolijk, er mocht weer gegeten en gedronken worden na een lange zomerse dag. Vasten in de zomer is zwaar. Maar nog vijf dagen vasten, het Suikerfeest lonkte al.
Ik heb niets met het geloof en het geloof heeft niets met mij. Maar vasten is wel bijzonder. Door het onthouden van eten en drinken, of ‘slechts’ van alcohol, vlees en suiker word je je weer bewust van de waarde ervan. Je weet weer hoe belangrijk eten is voor je energiepeil of je humeur. En je ontdekt hoe gewend (of verslaafd?) je bent aan je dagelijkse glas wijn of handje drop.
Van tevoren had men trouwens gezegd dat het niet leuk zou zijn, de Ramadan in Istanbul. Overdag zouden de eettentjes gesloten zijn, en de Turken zouden prikkelbaar zijn door gebrek aan vocht en voedsel. Niets van gemerkt, of het moest het tegendeel zijn. De sfeer was juist heel bijzonder. Levendige restaurants. Mooi aangeklede mensen die na het eten de straat opgingen. En een drukte van belang bij de moskee. Voor veel moslims is de Ramadan de gezelligste maand van het jaar. Het vasten mag dan zwaar zijn, zeker in de zomer, maar het is een klus die samen wordt geklaard. En het daarna samen eten is olie voor de vriendschap.
Plannen voor een bezoek aan Istanbul? Volgend jaar augustus is het weer Ramadan!
