In het kader van ‘je moet alles een keer geprobeerd hebben in je leven’ heb ik de afgelopen weken brood gebakken met een broodbakmachine. Broodbakken vind ik ontzettend leuk, alleen komt het er zo weinig van. Ik weet het: het is niet zoveel werk als je denkt, en kneden is leuk en zelf gebakken brood smaakt en ruikt heerlijk. Maar alleen met een strakke planning lukt het me om voor een etentje een lekkere foccacia of een cirkel met breekbroodjes te bakken.

Terwijl ik wel elke dag zelfgebakken brood wil eten! Daarom leek de broodbakmachine voor mij het ultieme apparaat. Een vriendin was zo lief mij haar broodbakmachine uit te lenen. En ik aan de slag. Het is inderdaad een fluitje van een cent. Bloem, water, zout, en gist gaan in een bak, deksel erop en 3,5 uur later heb je een vers gebakken broodje. Zo simpel is het. En het ruikt heerlijk.

Maar dat was het dan wel, qua genieten. Het baksel dat ik uit de machine haalde had voor mij weinig met brood van doen. Die lompe vierkante homp lijkt in niets op een ambachtelijk brood! En door die ongezellige vorm vond ik het brood ook minder lekker. Ik heb nog geprobeerd er iets ambachtelijks/culinairs  van te maken, door toevoegingen als abrikozen en noten, gedroogde tomaat en olijven of rozemarijn. Maar dat maakte het eigenlijk alleen maar erger, omdat die smakelijke vullingen helemaal niet hun recht kwamen in dat lelijke brood.

Dus nee, ik heb Marktplaats niet afgestruind naar een broodbakmachine, en ik heb het geleende exemplaar ook weer teruggegeven. Ik blijf lekker zelf op de ambachtelijke manier broodbakken. Heerlijk kneden en dan genieten van een prachtig vloerbrood, ronde ciabattabroodjes of een prachtige platte foccacia. Dan is het maar af en toe.