Ik was een echte koolhydratenstouwer. Jarenlang stouwde ik 6 volkoren boterhammen per dag weg en draaide mijn hand niet om voor 8 aardappelen bij het avondeten. Bij rijstrecepten verbaasde ik me altijd over het kopje rijst per persoon. Ik at een half pak rijst in m’n eentje en bij een pastamaaltijd rekende ik een halve zak pasta per persoon. Ik vond het heerlijk en bleef er slank bij.

Tot een jaar geleden. Voor mijn werk verdiepte ik me in het voedingspatroon van onze jagende en verzamelende verre voorouders. Er was toen nog geen landbouw en dus ook geen hapklare brokken als brood, aardappelen, rijst en pasta. Precies die voedingsmiddelen, waar mijn menu voor veel meer dan de helft uit bestond… Tot mijn grote verbazing kwam ik in de wetenschappelijke literatuur aanwijzingen tegen dat de moderne mens misschien wel beter gedijt op een voeding zonder graanproducten en aardappelen. Eerst wilde ik er niet aan. Het druiste in tegen alles, wat ik dacht te weten over voeding. Ik gedijde mijn hele leven al op grote hoeveelheden graanproducten en aardappelen.

Maar de onderzoeker in me overwon de aanvankelijke scepsis. Ik zou mezelf onderwerpen aan een eetexperiment om te kijken wat het met mij deed. Ik ging mijn tomeloze honger naar brood en aardappelen flink beteugelen. Ik schroefde mijn broodconsumptie terug van 6 sneetjes per dag naar een schamele 1 bij het ontbijt. Mijn broodlunch verving ik door een goed gevulde fruitsalade met een flinke hand walnoten en yoghurt. Bij het avondeten verving ik het merendeel van de aardappelen, rijst of pasta door extra groenten of peulvruchten. Het drastisch schrappen ging me gemakkelijker af dan vooraf gedacht. Ik miste het vele brood en de vele aardappelen niet en ik voelde me prima bij het nieuwe eetpatroon. Sterker nog, ik had tussendoor veel minder honger. Bij mijn oude patroon kon ik niet zonder tussendoortjes. Ik kon de klok erop gelijk zetten: rond half 11 en half 4 moest ik echt wat eten, anders werd ik trillerig en chagrijnig. Ik nam dan ’s morgens vaak  een plak ontbijtkoek of een eierkoek en ’s middags fruit. Maar sinds ik minder brood en aardappelen eet, heb ik geen last meer van dipjes tussen de maaltijden door.

Oké, het is een n=1 studie, dus wetenschappelijk gezien van geen enkele waarde. Maar voor mij was het de reden om met dit eetpatroon door te gaan. En dat doe ik nu al bijna een jaar. Ik ben geen koolhydratenstouwer meer. Ik vind het heerlijk en blijf er slank bij.