Ze hadden stuk voor stuk een te dikke pens, waren wat lui aangelegd, hadden diabetes en andere kwalen als een te hoge bloeddruk of een verhoogd cholesterolgehalte. Ze hielden van bier, hamburgers, chips en ontbijtgranen. De gemiddelde middelbare man, zeg maar. Met één uitzondering: deze mannen waren vroeger Aboriginals en woonden in de jungle van Australië. Na hun verhuizing naar de stad had het leven daar ze lui, dik en ziek gemaakt.
Wat deed O’Dea? Ze stuurde de mannen terug de jungle in (en ging zelf mee, gewapend met schrijfblok, weegschaal en bloeddrukmeter). Er was geen koelbox met koude biertjes, geen rugzak vol snacks: de mannen moesten zelf hun eten weer bejagen en verzamelen. Gelukkig wisten ze nog wel hoe dat moest. De mannen dronken water, ze visten, plukten, wandelden, jaagden en zochten paddenstoelen, eieren, honing en noten. Na 7 weken kwam O’Dea weer te voorschijn uit de jungle. Met in haar kielzog 10 woest aantrekkelijke, fitte, gezonde en slanke mannen. In slechts een paar weken tijd hadden zij hun ziektes en overgewicht effectief bestreden. Puur door beweging en door écht eten.
Dit onderzoek is 20 jaar geleden. Hoe het verder afgelopen is met de mannen, weet ik niet. Mooi vind ik dat O’Dea in dit onderzoek keek naar het geheel, en zich niet blindstaarde op één antioxidant of vitamine. Mooi is ook dat het puurnatuur menu van de mannen zo afwisselend en veelzijdig bleek. Maar het allermooist vind ik dat zo’n onderzoek laat zien hoe flexibel ons lichaam is. Gezond eten en leven heeft écht effect, veel meer en veel sneller dan je denkt. Het is nooit te laat om te veranderen. Ook als je toevallig geen jungle in de buurt hebt.
