Wie de afgelopen dagen de ‘paardenvleesgate’ gevolgd heeft, kan tot de conclusie zijn gekomen dat paardenvlees iets vreselijks is. Dat het een soort verwerpelijk vlees is dat we zo ver mogelijk van ons bord moeten houden. Ik heb daar toch hele andere associaties bij. Begrijp me goed, ik vind ook dat er duidelijk op de verpakking moet staan als er paardenvlees gebruikt is. Maar paardenvlees als iets afschuwelijks afschilderen, gaat me wel erg aan het hart.
Paardenvlees is namelijk lekker, en een het is een heel goed stukje vlees. Vaak vlees dat een goed scharrelleven heeft gehad en daarom ook heel duurzaam. Jaren geleden at ik nog regelmatig een prachtig mager paardenbiefstukje of een lekker plakje paardenworst. Opeens realiseer ik me echter dat ik al in geen jaren meer een paardenvleesslager heb gezien. Ik vermoed dat veel van de paarden die geslacht worden, naar Italië verdwijnen. Want daar wordt het zeker gegeten. Volop! Is het niet in de salami, dan maken ze er wel wat anders lekkers van.
Zo heb ik een aantal jaren gelden op de Salone del Gusto in Turijn het allerlekkerste paardenvlees ooit gegeten. De Salone del Gusto is een door Slow Food georganiseerde beurs en het summum voor de kookgek. Vier dagen lang kunt je daar proeven, proeven en nog eens proeven. Zoveel lekkers, zoveel aparte dingen, zoveel intense smaken. Het belangrijkste attribuut tijdens die dagen is een prikkertje. Om mee te proeven (en een grote tas om alle lekkere spulletjes in op te bergen). Vanwege de grote afstand kon ik niet meenemen wat gekoeld bewaard moest worden. Maar als ik die mogelijkheid wel had gehad, dan had ik zeker Sfilacci di cavallo meegenomen. Het is gedroogd en gerookt paardenvlees dat heel fijn geschaafd is in lange dunne sliertjes. Wie van rookvlees of gerookte hammen houdt, vindt dit ook lekker. Je eet het op een salade van bijvoorbeeld rucola of ijsbergsla die met een lichte vinaigrette is aangemaakt. Een lekkere homp brood erbij en je hebt een heerlijk voorafje. Als lunch zag ik het ook wel zitten. Die sfilacci uit Turijn, dat beeld en die smaak blijf ik vasthouden, wat voor negatief gevoel de media me ook over paardenvlees willen geven.
